Nebelgedicht in starckdeutsch:


Nebul, Nebul – nix ze saihen,
dar spazuretten ze zweyen,
op demm weuten Stoppulfalde,
di Mari müt Villipalde.

Duch es gap Ferlagenhoiten
bey demm Dausch fon Zartligkoiten,

dönn es draf düs Kuzzelin
nit op Müntt unt Futzelin.

Draf nurr ergantwo darhünden
- Nebul, Nebul - nix ze fünden


Mathias Koeppel